Op 1 juli 1863 werd de slavernij bij wet afgeschaft in Suriname en de Caraïbische eilanden. Een groot deel van de tot slaaf gemaakten moest hierna nog 10 jaar lang op de plantages doorwerken. Ter compensatie betaalde de Nederlandse regering niet aan de tot slaaf gemaakten, maar aan de eigenaren een bedrag van 300 gulden per slaaf. In Curaçao was dit 200 gulden. Binnen de gemeenschap van tot slaaf gemaakten zijn deze gebeurtenissen een jaarlijks terugkerend gespreksonderwerp rondom het Surinaamse herdenkingsfeest Keti Koti, Surinaams voor ‘Gebroken ketenen’. In Almere woont een grote groep Surinaamse en Antiliaanse Nederlanders. Velen van hen hebben een groot- of overgrootouder die in slavernij geboren is.
In Staatsliedenwijk en Kruidenwijk woont er ook een gemeenschap van nazaten die graag dit feest met elkaar en met anderen viert. Dit jaar hebben een paar bewoners in samenwerking met het buurthuis Kardoes, de Schoor en met ondersteuning van de gemeente Almere een Keti Koti activiteit georganiseerd in Kardoes. Het was een geslaagde dag vol met muziek, dans, lekker eten en verhalen over de geschiedenis. In de ochtend werd er door verhalenverteller en schrijfster Lucia Fer een verhaal vertelt over Anansi de Spin. ‘Anansi is een mythische spin uit de volksverhalen uit West-Afrika en de Cariben. Kenmerkend aan Anansi is dat hij zijn tegenstanders altijd te slim af is’, vertelt Lucia. Gekleed in een traditionele Koto met angisa (rok en blouse met hoofddoek) en met een kleurrijk liedje tussendoor weet Lucia de bezoekers bijna een uur lang te boeien.
Na het verhaal was het tijd voor een Surinaamse lunch. Er werd een traditionele Pindasoep met een Broodje Kip geserveerd. Na de lunch was het de beurt aan ‘de Pelikaan’, een vereniging met ook veel leden in Kruidenwijk en Staatsliedenwijk. De vereniging zet zich in om o.a. de Surinaamse Set dans – een hoffelijke volksdans die door de Fransen rond 1626 naar Suriname is gebracht – levend te houden. In Kardoes verzorgden zij een Koto-presentatie.
‘De Koto is een Surinaams kledingstuk voor vrouwen. De slaveneigenaren eisten dat zwarte vrouwen dit gewaad droegen om hun rondingen te bedekken’, vertelt Juliet Klaverweide (coördinator van de vereniging). ‘Maar de zwarte vrouwen maakten er door de jaren heen een prachtig pronkstuk van, wat hun juist mooier maakte’, vertelt ze erbij. ‘De angisa (hoofddoek) werd gebruikt om te communiceren. De wijze waarop het gedragen en gevouwen werd, had een betekenis die vooral door slaven onderling afgelezen kon worden’.
Na de presentatie is het tijd voor een feestje. De Koto Misi’s (dames gekleed in Koto) gaan samen met de bezoekers los op de dansvloer. Het werd een gezellige middag met tevreden gezichten aan het eind. Als het aan de bezoekers ligt, wordt dit volgend jaar herhaald!
