Ik vertelde hem over de wandelingen met het Schakelteam die we regelmatig organiseren en nodigde hem uit om eens mee te wandelen. Dit leek hem wel iets, en al snel sloot hij aan. Tijdens de wandeling, vertelde hij dat het echt een grote stap was, en dat hij zich aan de ene kant heel trots voelde, maar aan de andere kant ook behoorlijk onzeker. Ik begreep hem helemaal en vertelde hem over coaches en begeleiders die in dit soort situaties zouden kunnen helpen. Ik legde hem uit hoe een zorgcoach hem zou kunnen ondersteunen in zijn nieuwe thuissituatie. Hij vond het een goed idee, en besloot direct zelf de eerste stappen te zetten.

Een paar weken later vertelde hij tijdens een nieuwe wandeling dat hij inmiddels de juiste persoon had gevonden om hem te ondersteunen in zijn nieuwe thuissituatie.
Tijdens de volgende wandeling gaf hij aan dat hij zich ook wat verveelde met zijn vrijwilligerswerk. Hij vroeg zich af: “Wat kan ik eigenlijk, en wat wil ik echt doen?” Ik wees hem op zijn talenten, noemde verschillende trainingen die voor hem interessant konden zijn.

We zijn samen op gesprek gegaan bij een welzijnsorganisatie. Waar hij uiteindelijk aan de slag is als ervaringsdeskundige en op dit moment zelf de trainingen geeft.
Nu, een paar maanden later, is zijn stemming helemaal veranderd. De stress is verdwenen en als resultaat heeft hij een nieuwe baan gevonden én is hij helemaal klaar voor het zelfstandig wonen. Het mooiste? Hij helpt nu anderen met zijn ervaringen en kennis.
Dit is voor mij het perfecte voorbeeld van opmerken, meedenken, volgen en schakelen. Alles begon met die ene vraag, waardoor hij zijn leven een nieuwe draai heeft gegeven. Geweldig om te zien!