Eerder schreef ik in de Kruidenstaat al over mijn pogingen een bijenlint met bijvriendelijke planten aan te laten leggen langs het fietspad van de Kweekgrasstraat naar het St.Janskruidplantsoen. Na 2 onverwachte maaibeurten de afgelopen maanden door de groenbeheerder, leek het dit jaar niet meer te lukken. Toch ziet het er ineens veel positiever uit.
Wat vooraf ging
n oktober vorig jaar kreeg ik, tot mijn verbazing, supersnel een positieve reactie van de gemeente Almere op mijn verzoek om zo’n bloemenlint aan te leggen langs dat fietspad. Daar was, na een schoonmaakbeurt van woekerende bramenstruiken, tot nu toe alleen gras ingezaaid en wat grijsgroene struikjes geplant zonder een bloemetje.
April van dit jaar werd inderdaad een strook langs het fietspad en voor de huizen aan het St.Janskruidplantsoen zaaiklaar gemaakt en ingezaaid. Jammer genoeg had de gemeente geen middelen om de ingezaaide bloemenstrook af te zetten met lint of wat bordjes. Het budget daarvoor was op, werd gezegd. Toen het gras weer begon te groeien en er nog geen bloemetjes te zien waren, werd er zoals gewoonlijk met de honden doorheen gelopen, een auto op geparkeerd of met de mountainbike doorheen gecrost. Het ergst was echter, dat de groenbeheerder blijkbaar niet meer wist, dat ze die strook hadden ingezaaid. Deze zomer hebben ze tot 2 x toe de strook samen met de rest van het grasveld, kort gemaaid.
Elke keer heb ik hiervan weer melding gedaan bij de gemeente, afdeling Openbare ruimte. Er werd steeds gezegd dat ze mijn klachten doorgegeven hadden aan de groenbeheerder. Na de tweede keer maaien, eind augustus, werd door de groenbeheerder uiteindelijk toegezegd dat ze het op eigen kosten zouden herstellen. Ik was van plan komend voorjaar deze belofte goed in de gaten te houden.
Verrassing!
Groot was mijn verbazing daarom, toen ik 2 weken geleden vanuit mijn slaapkamerraam, ‘s morgensvroeg een bekend geluid hoorde. Ik zag net zo’n machientje als begin van het jaar, bezig in het grasveld. Toen ik buiten ging kijken, bleek men inderdaad bezig weer die strook om te woelen en men ging weer inzaaien. Ik had dat niet zo verwacht in oktober, maar blijkbaar kan het wel.
Toen heb ik meteen weer met de gemeente gebeld om te vragen of ze nu dan wel geld hadden om de strook af te schermen tegen vernieling en hondenpoep. Anders was het wel heel zonde van het geld en alle inspanning. Ik moest een beetje lachen toen de reactie was, dat het doorgegeven was aan de groenbeheerder en ‘dat het zo wel goed zou komen’. Dat vertrouwen had ik nou helemaal niet meer na alles wat er gebeurd was.
Maar ja hoor, twee dagen later zag ik toch dat er een heel aantal groene houten paaltjes langs de strook waren geplaatst. Fantastich!! Hopelijk zal dat het Bijenlint beschermen, zowel tegen onvoorzichtige bewoners, maar vooral tegen de onderhoudsdrang en maailust van deze groenbeheerder. Als ze de paaltjes nog maar zien als het gras gaat groeien en hopelijk ook de bijvriendelijke planten. U gaat het lezen in de een volgende aflevering van de Kruidenstaat…
