Wijkkunst: Nimis en Entreepoort in het Beatrixpark
Op het eilandje in het Beatrixpark staat een klassiek gebouwtje. Het lijkt een ruïne of de poort van een oud huis of kasteel. Maar dat is het niet. De kunstenaar Pjotr Müller heeft de poort speciaal zo gemaakt. Het is een zogenaamde follie, een gebouwtje dat nergens voor dient, maar een bepaalde sfeer van ingetogenheid en overdenking moet opwekken. Deze follies werden in de 18e eeuw vaak op landgoederen van de Engels adel neergezet. Pjotr Müller heeft een heleboel van deze zogenaamde follies ontworpen. Hij noemde zijn project Mijn Paradijs. Het werk is in 1988 neergezet op het eilandje.
In de volksmond wordt de klassieke poort ‘het tempeltje’ genoemd, door de trappen, de nissen en de boog die het bouwsel op een tempeltje laten lijken. Oorspronkelijk had het beeld geen titel. De naam Nimis heeft het per ongeluk gekregen. Nimis was de aannemer die het werk heeft uitgevoerd. En toen die naam eenmaal aan het kunstwerk bleef hangen, heeft de kunstenaar deze naam zo gelaten, omdat de naam ook heel klassiek klinkt.
Pjotr Müller heeft ook de poort gemaakt bij de oude sauna, vlak bij het parkeerterrein van het Beatrixpark, de zogenaamde Entreepoort. Het zijn roestvrije kooien aan beide zijden van de oprijlaan, met een zigzagvormig dak erop. Als je beter kijkt, zie je dat het geen echte vogelkooien zijn, maar kooien met vogels van kunststof. De kunstenaar heeft het beeld ontworpen voor de toegang van het Beatrixpark. Dat werd in 2002 na een herinrichting feestelijk geopend door koningin Beatrix.
Pjotr werd in 1947 geboren. Zijn vader was een echte ambachtsman, een natuursteenhouwer. Van hem heeft Pjotr de techniek en materiaalkennis geleerd. Als zestienjarige liep hij met zijn vader mee die betrokken was bij de restauratie van het Centraal Station. Eerst studeerde Pjotr aan de technische universiteit in Delft, maar na 1,5 jaar stapte hij over naar de Rietveld academie, waar hij de opleiding beeldhouwen volgde (1967-1970). Daarna studeerde hij een jaar in Florence en maakte studiereizen naar Rome, Parijs, Hannover en New York. Vanaf 1973 had hij een eigen atelier in Amsterdam. Müller baseert zijn werken op een samenstelling van architectuur, beeldhouwkunst en landschapskunst. Zijn eerste werken waren hardstenen bouwsels geïnspireerd op basale bouwwerken. Later maakte hij gangenstelsels en bouwsels uit primitieve culturen die vaak een religieuze betekenis hadden. Hij heeft ook een stripboek over zijn leven als kunstenaar getekend voor zijn dyslectische zoon, dat is uitgebracht onder de titel Pjotr Muller, boek voor Mo.
