Na bewonerscommissie de Catharanthus stopt nu ook bewonerscommissie het Klaverblad als vertegenwoordiging van de bewoners. Het gaat om een wijkje van ongeveer 80 woningen bij het Rode Klaverpad langs de busbaan in de buurt van de Lidl. Willy Scholte van het Klaverblad vertelt dat het niet leuk meer is om iets te doen aan overlast in de buurt door het gebrek aan medewerking van de gemeente en van haar buurtgenoten. Willy en haar medecommissieleden zijn niet op hun mondje gevallen en niet te beroerd om zowel de gemeente als bewoners aan te spreken op overlast en gevaarlijke situaties. Vorig jaar vertelden ze in de KruidenStaat dat ze graag een positieve slinger geven aan een probleem, liever dan dat je met elkaar blijft mopperen op wat er niet goed gaat; “Als bewoners hun eigen buurtje een beetje in de gaten houden en meldingen doen van onprettige situaties, kunnen grote problemen vaak voorkomen worden.” Na die hoopvolle start stoppen ze nu toch als bewonerscommissie.
Geen medewerking
Willy vertelt dat er vanuit de gemeente laks werd gereageerd op klachten en signaleringen. En vanuit de bewoners werden de leden van de commissie zelfs bedreigd. Willy geeft een voorbeeld. Als er overlast was, waarschuwde ze de politie. Maar die had vaak geen tijd om te komen of ze kwamen dan heel laat. Als er ergens afval op een verkeerde plaats lag, kwamen er wel BOA’s. Die veegden dan de rotzooi bij elkaar, maar lieten vervolgens alles liggen. De gemeentereiniging moest het afval afvoeren, maar dat moest de bewonerscommissie dan weer eerst zelf regelen. Zo voelden de leden van het Klaverblad zich van het kastje naar de muur gestuurd. Toen er ook nog eens bewoners bedreigingen begonnen te uiten, was de lol er vanaf. De bewonerscommissie heeft woningbouwvereniging de Alliantie laten weten dat ze stoppen, omdat ze te veel tegenwerking krijgen. Nu ligt de bal bij de Alliantie en de gemeente om te kijken hoe het beheer van de omgeving met bewoners samen beter kan.
Catharanthus
Al eerder was ook de Catharanthus gestopt, de bewonerscommissie van de huizen van Ymere rond de Basilicumweg. Zij waren ook met een kleine groep al wat oudere bewoners en kregen weinig medewerking van hun medebewoners. Nadat woningbouwvereniging Ymere een brief aan de bewoners had gestuurd met een oproep voor de bewonerscommissie, reageerde er één persoon, die echter weer afhaakte toen hij hoorde dat de commissie een jaarlijkse activiteit voor de bewoners organiseert. Toen bleven alleen Zuly en Mimi over. Te weinig mensen om de activiteiten van de buurtcommissie voort te zetten. “Jammer,” vindt Mimi, “ik had nog wel verder willen gaan met onze commissie.”
Het is heel jammer dat de mensen die zich vrijwillig inzetten voor hun woonomgeving, op deze manier worden ontmoedigd om van hun buurt wat moois te maken. Zorg voor de woonomgeving moet een gezamenlijke zorg zijn vanuit de gemeente en buurtorganisaties en vanuit de bewoners. Als het ontbreekt aan onderlinge hulp van bewoners kan onze wijk op den duur wel eens minder leefbaar worden.
Mocht je naar aanleiding van dit bericht ideeën hebben hoe bewonerscommissies weer nieuw leven kunnen worden ingeblazen, laat het ons weten. We zijn benieuwd naar jullie reacties.
